Nazywam się Patrycja mam 14 lat i chodzę do I klasy gimnazjum w Czyżowicach. Pochodzę z polsko-ukraińskiej rodziny a mianowicie tata to Polak a mama Ukrainka. Mama urodziła się w małym miasteczku Żółkiew. Założonym przez hetmana polnego koronnego Stanisława Żółkiewskiego w roku 1597. Miejscowość ta leży 22 km. od centrum Lwowa więc przy każdej okazji staram się zwiedzać te stare a zarazem młode i piękne miasto. Podczas mojego ostatniego pobytu w tym mieście wykonałam kilka fotografii. A więc zapraszam na krótką podróż po Lwowie.
Najpierw kilka słów o historii miasta którą opowiedziała mi mama.
Od IX w. pomiędzy Górą Zamkową a Pełtwią istniało osadnictwo Lędzian, w X w. powstała osada Lędzian na Górze Zamkowej. W 981 r. teren Grodów Czerwieńskich został zajęty przez Włodzimierza I i dostał się pod panowanie Rusi Kijowskiej. Lwów został założony ok. 1250 przez księcia Daniela I Halickiego, wywodzącego się z dynastii Rurykowiczów, który nazwał miasto Lwowem na cześć swojego syna Lwa. Założenie grodu przez Daniela było jego kolejną odbudową po najeździe Batu-chana z 1240 r. Lew I Halicki po śmierci ojca przeniósł do Lwowa stolicę Rusi Halicko-Włodzimierskiej. W 1340 po śmierci Bolesława Jerzego II miasto, przeszło pod berło Króla Polski. W 1387 królowa Jadwiga Andegaweńska ostatecznie przyłączyła Ruś Czerwoną do Korony. W 1412 miasto Lwów było miastem królewskim i posiadało dla Rzeczypospolitej wielkie znaczenie obronne i ekonomiczne. Prawo składu nadane w 1444 i korzystne położenie na kupieckim szlaku bałtyckim i czarnomorskim spowodowały wzrost bogactwa mieszczan i bujny rozkwit miasta. Z racji swojego położenia Lwów był narażony na nieustanne napady wrogich wojsk Turków, Tatarów i Kozaków. Silnie ufortyfikowany i uzbrojony staraniem królów polskich i swoich obywateli zasobny w dobra materialne, którymi opłacano okup najeźdźcom, miał opinie miasta nie zdobytego. W 1658 roku król Jan II Kazimierz Waza zrównał Lwów w prawach z Krakowem i Wilnem. W roku 1772 po utracie niepodległości Lwów znalazł się w zaborze austriackim. W roku 1830 zapanował wielki głód i epidemia cholery. Od 1867 Lwów cieszył się szeroką autonomią i swobodą rozwoju nauki i kultury polskiej, nastąpiła polonizacja. Język polski powrócił też do szkół i uczelni. Od 1907 roku nasilają się konflikty polsko-ukraińskie. Polacy zakładają tajne organizacje wojskowe tj. Związek Walki Czynnej, Związek Strzelecki i Drużyny Bartoszowe. We wrześniu 1914 r. Lwów Zajmują wojska Rosyjskie. W listopadzie tegoż roku dochodzi do pogromu miejscowej ludności żydowskiej oraz w skutek traktatu Brzeskiego Galicja zostaje podzielona na części wschodnia część została przyznana Ukrainie. Jednocześnie dochodzi do walk Polaków z Ukraińcami, w tym czasie większość mężczyzn była na wojnie, więc miasto bronią dzieci i młodzież. Po zakończeniu walk marszałek Józef Piłsudski w uznaniu bohaterstwa mieszkańców a zwłaszcza Orląt Lwowskich odznaczył miasto Krzyżem Virtuti Militari, a obrońcom poległym wzniesiono pomnikowy Cmentarz Orląt Lwowskich. We wrześniu 1930 roku na mocy paktu Ribbentrop - Mołotów, Lwów dostaje się pod okupację sowiecką. Rozpoczęły się masowe wywózki Polaków i ich prześladowania. 29 czerwca 1941 r. miasto zajmują wojska hitlerowskie. Po zakończeniu wojny Lwów zostaje przyłączony do Ukrainy a Polacy zostają wysiedleni do Polski na odzyskane ziemie zachodnie.
